Dromen van vakantie en een nieuwe start... in Vilvoorde

‘Ik heb het geluk gehad om een jaar lang in de Marollen met drugsverslaafden te mogen werken,’ zegt Luk. Als twintiger ging hij naast zijn dagjob als vrijwilliger bij daklozen aan de slag. Hij wou hun leefwereld echt leren kennen. Een tijdlang bracht hij dan ook nachten met hen door op straat. ‘s Morgens sprong hij in de douche om daarna snel naar zijn werk te vertrekken.

Als hij vandaag terugkijkt ziet Luk in dat jaar op straat de zaadjes van (W)arm-kracht zitten. Tijd investeren in mensen. Niet veroordelen maar echt leren kennen. Luisteren en vanuit respect ondersteuning bieden. ‘De diepe dankbaarheid die je terugkrijgt is onbetaalbaar,’ zegt Luk. Hij veert recht omdat er iemand met een vragende blik naar hem toekomt. ‘Dus volgende week mag ik zomaar komen?’ vraagt de man in haperend Frans. Luk knikt. ‘Moet ik dan mijn identiteitskaart meebrengen?’ ‘Nee,’ zegt Luk, ‘dat hoeft niet, we kennen je nu al. Breng gewoon een zak mee om voeding mee te nemen.’ Een moment lang kijkt de man hem sprakeloos aan. Luk geeft hem een schouderklop en glimlacht.

Sinds 2013 is (W)arm-kracht aangesloten bij Iedereen Verdient Vakantie. ‘Iedereen die je hier ziet komt verzorgd voor de dag, maar vergis je niet,’ zegt Luk. ‘Veel van de mensen die naar (W)arm-kracht komen zijn mensen zijn die in onze samenleving uit de boot vallen.’ Hij legt uit dat sommigen bijvoorbeeld net teveel verdienen om voor voedselpakketen in aanmerking te komen. Maar intussen hebben ze wel de grootste moeite om rond te komen.

Op maandag trekt Fransien met een paar vrijwilligers naar Makro en BioPlanet om overschotten op te pikken. ‘s Avonds verdelen ze het voedsel onder de bezoekers van (W)arm-kracht en mensen doorverwezen door onder meer OCMW en Kind en Gezin. ‘Het is niet zo dat onze mensen geen geld hebben om eten te kopen,’ verduidelijkt Luk, ‘maar de centen die ze kunnen uitsparen op voeding, kunnen worden opzij gelegd voor bijvoorbeeld... een uitstap.’

Luk tikt op de boeken met vakantie-aanbod van Iedereen Verdient Vakantie. ‘Vaak moet je het idee van een uitstap stap voor stap bij mensen binnensmokkelen,’ zegt Luk met een glimlach. Hij geeft het voorbeeld van een man die na zijn scheiding helemaal vereenzaamd was. Luk sprak hem aan over een break, even weg van alles. Eerst had hij er totaal geen oren naar. Later nam de man het boek met vakantiekansen toch eens mee naar huis. Nog later vroeg hij of een midweek naar zee eventueel mogelijk was. ‘Hij trok er een paar dagen op uit,’ zegt Luk met lachende ogen. ‘Intussen gaat het veel beter met hem. Hij ziet weer perspectief in de dingen.’

Welke verlangens koestert Luk voor de toekomst? Hij moet er niet lang over nadenken. Een eigen stek voor (W)arm-kracht. ‘Nu moeten we elke week zeulen met spelotheek, informatiebrochures en voedselpakketten. Het zou geweldig zijn mochten we een vaste locatie hebben.’ Luk stelt ook vast dat de interesse voor Iedereen Verdient Vakantie groeit. ‘Ook op dat vlak zou het goed zijn mochten we een eigen locatie hebben en ruimere openingsuren. Zo kunnen we meer mensen toeleiden naar uitstappen en vakantie.’

Luk ziet het groots. Hij denkt aan een huis met een ontmoetingsplek op het gelijkvloers en een paar studio’s daarboven. ‘Een plek waar mensen vier à zes maanden kunnen verblijven. Lang genoeg zodat wij hen kunnen bijstaan met de paperassen en ze een doorstart kunnen maken om weer op eigen benen te staan.’ Luk herinnert zich van zijn tijd in de Marollen dat dat soort roulement goed kan werken in de praktijk. ‘De vrijwilligers hebben we al, nu nog de locatie.’

Dit gesprek werd neergepend in 2019. Ondertussen zag Luk zijn droom in vervulling gaan en heeft (W)Arm-kracht vzw een vaste stek in het Asiat Park.