Op uitstap: ontdekken dat je meer bent dan je ziekte

‘Eigenlijk is het allemaal begonnen met wandelen,’ zegt Marianne met een glimlach. Ze vertelt hoe ze merkte dat het de gasten van het centrum goed deed om even weg te zijn en de gedachten te verzetten. Zelf is ze erg gepassioneerd door theater en houdt ze ervan musea te bezoeken. Ze besloot te onderzoeken of ze dat ook kon mogelijk maken voor de gasten. ‘Intussen run ik al vijf jaar een Rap op Stap kantoortje in het centrum,’ zegt ze fier. ‘Ik heb een eigen kamer waar ik mensen ontvang met allerlei folders van cultuuraanbod en daguitstappen.’ Het vertrekpunt van Marianne is: ‘Je bent hier omdat je iets hebt meegemaakt. Hoe komt het dat je niet naar buiten durft? Hoe kunnen we die drempels wegnemen?’ Marianne zegt dat het essentieel is voor een herstelproces dat mensen af en toe hun ziekte eventjes kunnen vergeten. Het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie maakt dat er dingen mogelijk worden voor mensen.

Marianne ziet soms wonderlijke dingen gebeuren tijdens een uitstap. ‘Mensen kunnen eventjes meer zijn dan hun ziekte.’ Marianne vertelt dat de interesses en de kennis van de gasten vaak zijn ondergesneeuwd door het ziekteproces waar ze in zitten. ‘En dan zijn we ergens op uitstap en komt er ineens vanalles te voorschijn,’ glimlacht ze. Zo ging Marianne met een paar gasten van het centrum naar de sterrenwacht en raakte een van hen in een geanimeerd gesprek met een van de gidsen. Over de uitgestrektheid van het heelal. ‘We kregen een heel nieuwe dimensie van die man te zien,’ zegt Marianne.

Ook viel het eens voor dat een van haar collega’s vroeg: wie is dat meisje daar? Het bleek een van de gasten die voor een uitstap in haar kleerkast was gedoken en zich had opgemaakt. ‘Het was een echte transformatie,’ zegt Marianne. ‘Een dag lang was ze een jonge vrouw geweest die op uitstap ging, en niet alleen maar een patiënt in een psycho-sociaal centrum.’

Ik vraag Marianne naar een moment dat haar erg is bijgebleven. Er popt meteen iets op in haar gedachten. ‘Dan denk ik aan een jongen met een geschiedenis van zware depressies, hij was al verschillende keren opgenomen.’ Marianne legt uit dat je als gast met psychische problemen een hele weg moet afleggen. ‘Eerst moet je aanvaarden dat het niet gaat en dat je hulp nodig hebt. Dan moet je ook nog aanvaarden dat je door je situatie niet veel centen hebt.’

Marianne regelde voor de jongen een ticket voor een muziekfestival. Tien minuten later stond hij opnieuw in het kantoortje: ‘Zou ik nog een ticket kunnen krijgen?’ vroeg hij. Hij legde uit dat zijn broer al jaren telkens opnieuw voor hem had klaargestaan. Hij was hem ook altijd in het centrum blijven opzoeken. De jongen wou zijn broer dolgraag bedanken voor al zijn steun maar hij had er door zijn situatie niet de middelen voor. ‘Misschien kan ik met mijn broer naar het festival om hem te bedanken,’ zei de jongen. Marianne krijgt tranen in de ogen als ze het vertelt.